Starożytne ludy chroniły swoje domy i świątynie za pomocą przedmiotów ochronnych, którymi były ogromne posągi gryfów w Grecji, sfinksów w Egipcie i skrzydlatych byków w Mezopotamii. One broniły wejścia do świątyń złym demonom i wzbudzały strach ludu.

   Dla chrześcijan rolę przedmiotu chroniącego przed siłami nieczystymi spełnia znak krzyża. W zasadzie, w różnych kulturach religijnych w charakterze gadżetów ochronnych często wykorzystywane są przedmioty używane przy nabożeństwach np. Prosfora u katolików, święta woda u chrześcijan i Koran u muzułmanów. W cerkwi prawosławnej ogromne znaczenie nadaje się ikonom, krzyżom i mocy świętych.

   Jednak my będziemy się zajmować specjalnymi przedmiotami ochronnymi nazywanymi amuletami. Łacińskie amuletum pochodzi od amoletum, czyli środek ochronny. Niektórzy twierdzą, iż słowo to ma arabskie korzenie i powstało od „chamala” - nosić. Przedmiot ten posiada magiczne właściwości, które osłaniają i odwracają od człowieka nieszczęście.

   Zwykle był on noszony na ciele lub wieszany na określonym miejscu. Amulety zadziwiają swoją rozmaitością. Ich rodzaj uzależniony był od stopnia rozwoju społeczeństwa. W krajach, gdzie dominowało rolnictwo, znaczące miejsce zajmowały zioła. Tam, gdzie głównym zajęciem były polowania, najpowszechniejszymi amuletami były te wykonane z kłów i pazurów, a także figurki z kości zwierząt.

  Ochronna moc amuletu jest ściśle związana z kształtem i materiałem, z którego został wykonany.